Dom Alvarosa

Alvaros

Są tacy – odpowiedział tajemniczo – Orochimaru na przykład jest na etapie.. – Przerwał - hmm.. – Pomyślał przez chwilę po powiedział stanowczym głosem – nie może się zestarzeć.

Yumi Mizuno

Mieszanie w genach? *zdziwiła sie i podrapała po głowie* mi chodzi o naturalnych nieśmiertelnych. A ten wężowy jest słodki jak syczy *zachichotała* Ty jak mniemam jesteś jednym z nieśmiertelnych których sie nie zabije ta?

Alvaros

nie ja należę do tych których czas zabić nie może – odpowiedział z uśmiechem.

Yumi Mizuno

Nie wiem czy mam ci zazdrościć czy współczuć *popatrzyła na niego uśmiechając sie lewym kącikiem ust po czym garść włosów zasłoniła jej twasz*

Alvaros

Nie musisz darzyć mnie żadną emocją – powiedział poważniejąc – tak było by dobrze – dodał po kilku sekundach milczenie – burza ustała a nad wioską zwisły czarne chmury- dwa wychodnie czekaliśmy na taką pogodę – powiedział sam do siebie szeptem patrząc na okno, po czym jego wzrok przeniósł się na dziewczynę, – jeśli nie ma burzy piaskowej nocą jest tu tak, czasem można zobaczyć kawałek księżyca może nawet dziś się poszczęści i go zobaczymy

Yumi Mizuno

*uśmiechnęła sie słodko* ale ja ciebie już darze uczuciem nie umiem być pusta skorupą *pokazała mu język po czym popatrzyła za okno*księżyc? Pan umarłych? Patron kochanków? Zwiastun smierci *podeszła do okna* zatem prowadź *odwróciła się w jego stronę uśmiechając się słodko*

Alvaros

Dobrze a wiec za mną – powiedział, po czym wstał i skierował krok w stronę drzwi zabrał dwa kieliszki i nowa butelkę wina, następnie wyszedł z budynku

Yumi Mizuno

*pobiegła za nim*