Dom Alvarosa

Alvaros

nie wiesz kim jestem – powiedział powoli wstając – nie wiesz dlaczego powstałem – po tym zrobił łyk wina – mamy gości w obozie… - wyszeptał do siebie – od ilu walczysz dla swojego króla?

Yumi Mizuno

*popatrzyła na rękę* Od urodzenia*wyszeptała* Raczej ty masz... Jak chcesz to ja mogę iść i ci nie przeszkadzać *popatrzyła na niego pusto*

Alvaros

czy ktoś mówił że mi przeszkadzasz – odpowiedział -mówiłem do Orochimaru – dodał po chwili patrząc w stronę drzwi do sypialni

Orochimaru

w progu pojawił się Orochimaru – witaj Yumi – powiedział lekko kipiąc głową, po tym wzrok przeniósł się na okno koło drzwi – Alvarosie mam się nimi zająć?

Yumi Mizuno

*Nagłe zjawienie się Orochimaru przeraziło Yumi* Nigdy tak nie rób więcej *starała sie złapać oddech* Zaraz ty jesteś ten wężowy koleś *popatrzyła na niego* ze ślicznymi włoskami *dodała uśmiechając sie słodko*

Orochimaru

tak to ja – odpowiedział radośnie po czym sykną – sss

Alvaros

nie trzeba – powiedział wzrok przeniósł na Orochimaru – w razie kłopotów ujawnij się i zabij nie chce mieć tu wiedźminkę, ja jestem zajęty gościem wiec nie mam zamiaru wychodzić

Yumi Mizuno

*wybuchła śmiechem słysząc syk Orochimaru*Słodkie! *krzyknęła po czym uśmiechnęła sie słodko patrząc raz to na Alvarosa raz na Orochimaru*wiedźminkę?

Orochimaru

To takie plugastwo podobne do płatnych zabójców, ale nienależące do żadnej z ras.. – Powiedział idąc w stronę drzwi z uśmiechem na twarzy – to wiedźminka po prostu – po tych słowach przeszedł przez drzwi tak jak by ich nie było

Yumi Mizuno

Z kim ja sie zadaje *szepnęła siadając na krzesełku i zaczęła rozglądać sie po pomieszczeniu*hm...*zamyśliła się*

Alvaros

Nad czym tak myślisz? – zapytał przenikliwym głosem, spoglądając na nią jego wzrok wydawał się coraz bardziej ludzki

Yumi Mizuno

Nad tym... Ile zarabiają wiedźmini *zaśmiała sie ironicznie po czym podniosła głowę i popatrzyła na niego* Grosz za twoje myśli.

Alvaros

Przez chwile myślałem żeby się zlitować nad nią – po tych słowach jego wzrok ponownie stał się pusty a zarazem demoniczny i chłodny – teraz zastanawiam się czy byłą by dość silna by mnie pokonać – powiedział oschle po chwili dodając – a jak tobie idzie trening?

Yumi Mizuno

Trening? *przekrzywiła lekko głowę* Od naszego ostatniego spotkania nic sie nie zmieniło *obojętnie wzruszyła ramionami* Ty i litość? No proszę ziarenko kiełkuje *uśmiechnęła sie słodko do niego*

Alvaros

Zlitować się nie oznacza zostawić – powiedział uśmiechając się lekko kącikami ust – znaczy tyle, co zmasakrować, ale zostawić przy życiu – dodał bardziej uśmiechając się po chwili zapytał, – dlaczego nie ćwiczysz?

Yumi Mizuno

Akurat wiem co to znaczy byc torturowanym przez ciebie *usmiechnęła sie z grymasem macając bliznę na ramieniu* A co do treningu to jakoś tak wychodzi że mam puść po to czy znaleźć tamto dla ojc..Króla.

Alvaros

Jeszcze cię nie torturowałem – powiedział po chwili namysłu dodał – ja się na razie tobą bawiłem – twój król jest twym ojcem tak?

Yumi Mizuno

*zastygła na chwile w bezruchu* To była zabawa? *przeraziła sie po czym potrzasła głową* myhym tak Inutasha to mój ojciec *powiedziała z dumą w głosie*

Alvaros

a myślałaś że to były tortury – odparł po czym zachichotał - on taki silny a ty taka hmmm- pomyślał – słaba? – Bardziej zapytał niż odparł

Yumi Mizuno

*zmarszczyła brwi*Wiesz.... Nie codziennie jestem masakrowana *prychnęła i odwróciła napięcie głowę* Zaraz ty sie smiejesz? Świeto! *przewróciła oczami*