Dom Alvarosa

Alvaros

uschło – powiedział, po czym napełnił szklankę krwisto czerwonym winem

Yumi Mizuno

Nawet i z takiego może wykiełkować drzewo *uśmiechnęła sie do niego słodko* Chyba że sie je zmiażdży *przewróciła oczami i przełknęła głośno ślinę po czym zamoczyła usta w napoju*

Alvaros

Może tak może nie – powiedział obojętnie podchodząc do biurka, usiadł na swoim wygodnym fotelu – masz bliźniaczkę?

Yumi Mizuno

bliźniaczkę? *zdziwiła się* Nie wydaje mi sie. Przynajmniej o takowej nie słyszałam. Dlaczego pytasz? *śledziła każdy jego ruch po czym jednym tchem wypiła to co zostało w kieliszku*

Alvaros

Zawsze, gdy się spotykamy jesteś inna – powiedział robiąc łyk – chcesz jeszcze? – Zapytał uprzejmie

Yumi Mizuno

Inna?*zdziwiła się i przyłożyła palca do ust* Kobieta zmienną jest *uśmiechnęła sie słodko po czym osiadła na krześle* A poproszę. Bardzo dobre wino *przechyliła lekko głowę w bok* A ty natomiast ciągle jesteś zamyślony i smutny. Przecież już jesteś wolny jak ptak. Czego można chcieć więcej? *zdziwiła sie*

Alvaros

Wstał pochwycił butelkę z winem i napełnił szklankę dziewczyny – rozumiem a co do mnie nie jestem smutny, zamyślony owszem – odpowiedział, po czym odłożył butelkę i powrotem usiadł na fotelu, – czego można chcieć jeszcze… - zamyślił się, po czym chwilę później dodał radosnym a wręcz przerażającym tonem – są takie sprawy i rzeczy

Yumi Mizuno

Dziękuje *skinęła patrząc na napój* są? Heh. wątpię. Być wolnym, mieć własną wolę. Bez strachu powiedzieć co sie myśli. Nawet nie wiesz jak wiele masz *opatrzyła na niego lekko smutnym wzrokiem po czym upiła łyk* mmm......jakie to dokładnie wino?

Alvaros

Dokładnie nie wiem pustelnik, co tydzień zostawia mi pełną butelkę pod drzwiami w podzięce za ochronę jego domu – odpowiedział na pytanie, nie chciał kontynuować drugiego tematu – smakuje ci?

Yumi Mizuno

*zamknęła oczy*pyszne*oblizała usta po czym upiła jeszcze łyk* hm.... powiedz mi coś... *westchnęła i popatrzyła na niego czerwonymi oczami*

Alvaros

Postaram się odpowiedzieć – powiedział opanowanym głosem, po czym łyknął wina

Yumi Mizuno

Dlaczego odszedłeś od Naraku? *zamyśliła się po czym uśmiechnęła sie lekko* przepraszam. Nie powinnam wtykać nosa w nie swoje sprawy *wyjrzała przez okno* ta burza jak sie na nią patrzy z innej perspektywy jest ładna i kolorowa *mówiła patrząc z zachwytem w burze piaskową za oknem*

Alvaros

Nikt nie ma nade mną władzy, żaden człowiek, żaden Bóg, żaden Książe – powiedział opanowanie, po czym zrobił łyk wina i kontynuował - Jakiż to wiek ma prawo do tych, którzy są nieśmiertelni? – Zapytał, po czym zadał kolejne pytanie - Jakaż to władza ma prawo do tych, którzy pokonali śmierć?

Yumi Mizuno

*popatrzyła na niego po czym zamilkła. Przez chwile było tak cicho że dało sie usłyszeć bicie jej serca. Było szybkie. Mocne. Przełknęła ślinę po czym lekko schyliła głowę* Śmierć nie jest panem. Lecz nawet ktoś kto może żyć wiecznie podlega jakimś zasadom. Prawom. Przyzwyczajeniom. *popatrzyła na niego na wpół przymkniętymi oczami*Każdy czegoś chce, pożąda i pragnie i to kiedyś staje sie jego panem, władcą. Nie musi to być osoba *swój wzrok skierowała na dłoń i przyglądała sie paznokciom* Lecz masz racje. Bycie nieśmiertelnym daje większe horyzonty niż bycie śmiertelnym.*westchnęła głośno* Ja mimo wszystko boje sie śmierci.

Alvaros

Śmierć jest ukojeniem, a życie cierpieniem żyjemy po to by umrzeć i poczuć się wolnymi, lecz niektórzy są przeklęci tak by nie poczuć ni bólu ni ukojenia by żyć z dnia na dzień rozmyślając – powiedział spokojnym głosem, po czym spojrzał w szklankę z winem, kila sekund później chłodne spojrzenie przeniosło się na dziewczynę, – dlaczego więc ludzie boją się śmierci? – Zapytał z zaciekawieniem

Yumi Mizuno

Ludzie? Ludzie.... Nie wiem dlaczego oni sie boją ale wiem dlaczego ja sie boję *popatrzyła na niego smutnymi oczami* bólu sie nie boję, śmierć mi nie straszna. Lecz boję sie tego co może zrobić z tymi których nosze w sercu. Że jak ja umrę to kto ich obroni? Kto powie przepraszam gdy będzie słychać krzyk kto przytuli gdy będą lecieć łzy? Kto utuli do snu w bezsenną noc? Jak zniknie osoba potrzebująca pomocy to ten który ją da będzie zbędny i na odwrót. *upiła łyk wina*

Alvaros

Alvaros zrobił łyk wina po czym spokojnie powiedział - uzależnienie od pomocy silniejszych jak i zarówno silna potrzeba pomocy są słabościami które mogą doprowadzić do tragicznego upadku

Yumi Mizuno

Jak ktoś ma słabą wole, wysokie ambicje i przerost honoru. To tak. Lecz gdy sie jest tym silnym bądź tym słabym z .....*przerwała na chwile zbierając myśli* Daje to motywację do dalszego pokonywania tego co jest cierniem w boku. Niszczy to też uczucie pustki i monotonii życia. *dopiła wina* A ty dla kogo walczysz?

Alvaros

Walczę tylko dal siebie, żyje kochając tylko siebie, dopóki istnieją na tym świecie ci, których powinienem zabić – odpowiedział z chłodnym tonem a na jego twarzy pojawił się nienawistny uśmiech kierowany za okno. – A ty, dla kogo walczysz? Dla tych, których kochasz? Których chcesz obronić przez potworami takimi jak ja? – Pytał z tonem, który świadczył o lekkim przejawie pogardy, lecz nie do końca była to 100% pogarda.. Ton ten wzbudzał u dziewczyny mieszane uczucia, co do tych pytań.

Yumi Mizuno

*uśmiechnęła sie niepewnie* Ty nie jesteś potworem. *popatrzyła na broń przy jej udzie* Ja walczę gdyż jestem ptakiem w klatce i tańczę tak jak mi zagrają. Po za tym ... Jak by to powiedzieć. Walczę za dom rodzinny by go mieć. *poklepała się po nodze po czym wstała i podeszła do okna*