Obozowisko (na zewnątrz)

Alvaros

Wspaniały widok nie utrzymywał się zbyt długo ciemne chmury zasłoniły księżyc niecałą minutę później – koniec – szepnął, w wiosce ponownie zapanował mrok w którym ledwie nożna było zobaczyć co znajduje się przed nami

Yumi Mizuno

*dziewczyna ciągle stałą oszołomiona widokiem księżyca. Starała sie go zachować jak najgłębiej w pamięci by kiedyś nie uciekł. Po chwili popatrzyła na Alvarosa załzawionymi oczami* To było piękne *szepnęła i pociągnęła nosem*

Alvaros

Piękne to są wschody słońca po bitwach, gdy poranek zaczyna się widokiem krwisto czerwonego słońca wyłaniającego się zza piaskowych wzgórz – powiedział, po czym zrobił kilka kroków w stronę krawędzi dachu – można wracać? – Spytał

Yumi Mizuno

*zdziwiła się*Świty zawsze mnie przerażały *przeszły ją dreszcze* Możemy. Ale dlaczego sie mnie pytasz? I ten jak gdybyś chciał to mogę sobie iść. *Spojrzała w bok*

Alvaros

pytam bo cię tu przyprowadziłem – odpowiedział, po czym zeskoczył z budynku

Yumi Mizuno

*wzruszyła ramionami* Wiec skoro ty przyprowadziłeś to znak ze ty decydujesz kiedy co i jak *przewróciła oczami stojąc za nim*

Alvaros

ale nic na siłę – powiedział odwracając się w stronę dziewczyny – nie podoba ci się? - Zapytał

Yumi Mizuno

Ależ podoba nie o to tutaj chodzi *w każdej chwili czuła sie inaczej. Nie wiedziała czy teraz Alvaros udaje czy nie. Czy po prostu chce udać miłego. Przełknęła ślinę i zmarszczyła brwi* to było piękne *dodała uśmiechając sie słodko* to gdzie teraz?

Alvaros

gdzie chcesz? – zapytał patrząc przed siebie w mroczny zaułek, po tym uśmiechnął się.

Yumi Mizuno

A gdzie mogę? *przyglądała mu się uważnie*

Alvaros

a gdzie chcesz? – zapytał tym razem patrząc na dziewczynę

Yumi Mizuno

Tam...gdzie będzie trochę więcej światła *popatrzyła w bok szukając oczyma jakiegoś promyka, czy też Rośliny. Gdy nic takiego nie znalazłam popatrzyła na Alvarosa i westchnęła*