Mostek obok jeziora

Naraku

- Tak trupy - na jego twarzy pojawił się lekko obsesyjny uśmiech który zaraz po chwili znikł
- Robotę? Jesteś dobra w walce czy w sprzątaniu? -powiedział patrząc na nią

Rei

- Zależy jak to nazwać ale raczej sprzątanie.
Powiedziała bez namysłu. Było jej wszystko jedno co będzie robić i dla jakiej strony będzie pracować. Już sporo osób zabija z Azaraha oraz z Przeklętej ziemi. Nie umiała podejmować decyzji, była obojętna co do wszystkiego.

Naraku

- Zatem mój zamek jest pełen kurzu. Posprzątasz go. A jaką masz cenę Panno Rei? -
Mówił powoli wstając z ziemi.

Rei

Każdy raczej w tej chwili by się zirytował i zaczął wrzeszczeć. Rei jedynie zeszła z mostku i stała już przy brzegu.
- Ty chyba nie wiesz o czym mówisz. Te trupy...
Zerknęła na wodę z takim samym wzrokiem jak zwykle (patrz av.).
- To ja je tam wrzuciłam.
Dodała odwracając się w stronę drogi i rozmyślała którędy by tu pójść.

Naraku

Mlasnął
- Myślisz że brał bym do armii słabego woja? -szepnął
- Sama zdecydowałaś sie sprzątać. -
Popatrzył na nią z lekką ironią w oczach
- Jako nie chcesz to proszę idź przed siebie. - Wzruszył ramionami i popatrzył na tafle wody.

Rei

Nie zareagowała na to co powiedział Naraku. Rzadko się czymś przejmowała a raczej nigdy. Nie zważała na to co ludzie o niej mówią oraz co o niej myślą. Żyła po to by wypełniać "luki". Nic nie odpowiedziała. Czuła, że i tak wszystko było by wzięte za jakiś żart albo Naraku uzna to za głupie gadanie zwykłej, cichej dziewczyny. Ruszyła w jakimś kierunku.
<z tematu>

Naraku

Wzruszył ramionami i znikł.
Tam gdzie siedział trawa była zgniła.
<z tematu>

Akira

Szła spokojnie, patrząc w tafle wody. Po chwili znalazła duże, okryte masą zielonych liści drzewo znajdujące tuz kolo wody. Usiadła na gałęzi i zatopiła wzrok w rozgwieżdżonymi niebie. Wiatr delikatnie kołysał włosy kocicy,gdy ta pogrążona była w myślach.

Alvaros

Alvaros niezauważalnie wyskoczył na drzewo i stanął koło dziewczyny, która niczego nie była świadoma – nie staniesz się silniejsza od myślenie – powiedział chłodno.

Akira

Wyrwana z zamyślenia prawie z drzewa spadła (

) - wiem o tym..ale myślenie nie zaszkodzi... -odparła, opierając się o pień i patrząc w jezioro.

Alvaros

Zastanowił się przez chwilę – możesz mi powiedzieć, o czym myślisz – bardziej powiedział niż zapytał, surowo patrząc na dziewczynę

Livi

Usłyszeli głos,dobiegający z gałęzi wyżej.- O tym ,że jest słaba,głupia. Jest zdrajcą a ty powinieneś używać odżywki do włosów..Miaauu -kocica opierała się o drzewo a jej piękne,brązowe włosy rozwiewał wiatr.

Akira

- Ktoś Cię zapraszał..?-mruknęła obojętnie nawet nie podnosząc na siostrę wzroku.- Nie reaguj na nią, nie warto. To śmieć

Alvaros

żałosna, słaba demonica widać że jest sługą Azarahu – powiedział przenosząc wzrok na nowo przybyłą kotkę

Livi

- Mniej żałosna od Ciebie. - odparła słodko,machając ogonem.- Ale wiesz, uroczy jesteś to nadrabiasz.Co was, zdrajcy na nasze ziemie sprowadza? Kira..przymknij się z łaski swojej.

Akira

- Liv nam się na prawdę nie chce Ciebie słuchać.. więc zrób te przysługę i zejdź mi z oczu,zanim zorbie Ci krzywdę...-mruknęła, przenosząc wzrok na Alvarosa.- Poznaj moją siostrę...wstyd się do niej przyznać ale... - dodała obojętnie.

Alvaros

Alvaros powoli zaczynał uśmiechać się, (co jest oznaka ze jego wewnętrzny demon się budzi i łaknie krwi (czyt. zaraz ktoś dostanie po mordzie)),Alvaros zniknął z pola widzenie dziewczyn po kilku sekundach pojawił się przed Livi – uciekaj kocie – powiedział chłodnie uśmiechając się fanatycznie

Livi

- Przystojniaku,spokojnie. Tak się sklada,że to mój teren. - odparla patrząc mu ze spokojem w oczy.Oparła dłoń o biodro i machnęla ogonem.

Akira

-Alvarosie.. nie odbieraj mi tej przyjemności. Zabije ją w odpowiednim czasie... - mruknęła ze spokojem,patrząc w wodę.- Nie warto tracić na nią energii.

Alvaros

Alvaros nienawistnie a za razem zarośnie spoglądał na dziewczynę jego głowa była przechylona lekko w tył i pod skosem, pięcie same się zaciskały i rozluźniały a piasek wokół niego zaczął unosić się w górę