Sala balowa

Naraku

Przestał głaskać jej ucho a jego dłoń leniwie opadła.
- To ponudzimy się razem moja piękna -
To mówiąc uśmiechną sie dziwnie odrobinie fanatycznie.
- Dowiedziałaś się czegoś nowego od Alvarosa? -
Popatrzył na nią kątem oka

Akira

- Praktycznie nie mówił nic, poza ,,Wszystko idzie po mojej myśli" .- odparła spuszczając wzrok. Znów machnęła ogonem. A uszy wyprostowała.- Widzę,że z Yumi poszło wszystko po twej myśli..

Naraku

- Zgadza się moja piękna -
Przejechał palcem po jej ustach
- Lecz przestałem się nią już interesować. Będzie u mnie lecz jako moja służąca. -
Uśmiechnął się lekko
- Wszystko po jego myśli powiadasz? -
W jego oczach pojawił się błysk
- Zatem trzeba będzie Cię podszkolić, abyś była silniejsza -
Szepnął jej do ucha.

Akira

- W krótkim czasie nie zdołam tak rozwinąć swych umiejętności, aby mu dorównać. -westchnęła, przymrużając oczy. - Aby go pokonać, trzeba by było odciąć go od jego źródła.. piasku. A on się łatwo pokonać nie da.- dodała spokojnie, przenosząc wzrok na Naraku. - Prawdę mówiąc jestem za słaba do otwartej walki i ty dobrze o tym wiesz..

Naraku

Przejechał palcem po jej policzku
- głupia. Nie zapomnij ze jestem królem. Nikt na tych ziemiach mi nie dorówna -
Szeptał jej do ucha
- A Ciebie chce wzmocnić. Bo mi się przydasz. A kto wie. Może i będę miał plany do ciebie jak sie dobrze spiszesz kotku-

Akira

- Mam nadzieję,że Cię nie zawiodę Panie. Masz rację nikt na tych ziemiach..a co z Ojczyzną demonicy? A poza tym..widzę ,że ona wpadła w oko twemu Przyjacielowi..- odparła szeptem, a lewo ucho znów opadło.

Naraku

- Komu wpadła temu wpadła. Nie pożałuje ten kto ją pojmie za swoją oblubienice. -
Wzruszył ramionami
- Azarah... Tam jest jedyna istota która równa sie mym mocom. niestety to mój brat-
Zacisnął pięści
- I nie zawiedziesz. -
Nagle ze ścian wyszły dwa skorpiony
- Zabij je-

Akira

- Pokonałbyś brata..Dobrze... - odparła , po czym wyminęła go.- Będzie jak sobie życzysz...- dodała już nieco bardziej jadowicie. Zamknęła oczy a po chwili je otworzyła. Były całkowicie jak u kota. Uszy miała nastroszone a ogon nieruchomy. Zdjęła dzwoneczek z szyi a w jej dłoni zamienił się na katanę ze srebrną rękojeścią wysadzaną różowymi brylancikami. Przyczepiła ja jakoś do stroju, po czym opadła na cztery kończyny. Szybko ruszyła w stronę stworzeń a ogon wahachając się między prawą a lewą stroną dodawał jej szybkości. Parę metrów przed jednym ze skorpionów chwyciła katanę i przecięła go zwinnie na pół. Odskoczyła przodem do drugiego ze zwierząt..znacznie większego.

Naraku

Klasnął w dłonie
- Dobrze bardzo dobrze. Tak trzymaj -
Mówił sam do siebie bez przekonania i wiary.

Akira

Katana znów zmieniła się w dzwoneczek a ten wylądował na jej szyi. Paznokcie u rąk wydłużyły się jej. Połyskiwały tak,jakby były zrobione z metalu a w ich wnętrzu płynęła trucizna. Po chwili drugi skorpion wylądował poszatkowany. Kucała na ziemi, jedną ręką się o nią opierając. Ogon kołysał się delikatnie a uszy były nieruchome.

Naraku

Naraku zaklaskał w dłonie
- I jak czujesz się silniejsza?-
(zyskałaś 300 PD)

Akira

Wstała a paznokcie się jej wsunęły. Podeszła do niego, po czym przymknęła na chwile oczy aby znów były normalne.- O dziwo tak mój Panie.

Naraku

- Jak będziesz pod moją kontrolą... będziesz silniejsza niż myślisz-
Szepnął jej kusząco do ucha po czym je polizał

Akira

Delikatnie przejechała dłonią po jego poliku, po czym opuściła ją wzdłuż ciała. - Wiem...bo któż mógłby równać się twojej mocy panie..A nauka pod twoim okiem,byłaby dla mnie prawdziwym zaszczytem.-odparła cicho, wbijając wzrok w podłogę.

Naraku

- Wiec będę cię uczył moja piękna -
Pocałował ją lekko w usta
- Nauczę cię wszystkiego -
Szepnął.

Akira

- Dziękuje... -odparła cicho. Na jej policzkach pojawiły się małe rumieńce. - Obiecuję,że nie zmarnuje twego czasu... - szepnęła, podnosząc na niego wzrok. - A teraz pozwól panię,że się przejdę..- dodała równie cicho jak poprzednio, po czym musnęła lekko jego wargi. Po chwili ukłoniła się i odbiegła w swoją, tylko sobie znaną stronę.

Berserk

Otworzył oczy
-Co nas ominelo?- zapytal sam siebie nie widzac nikogo na sali po za dwoma trupami wielkich skorpionow- ksiezniczko obudz sie -zaczal trzasc demonica

Yumi Mizuno

*Otworzyła na wpół przytomne oczy* Gdzie ja jestem? *zdziwiła się i popatrzyła na mężczyznę* a Tak pamietam*szepnęła głąszcząc się po głowie* Może mnie Pan... to znaczy możesz mnie puścić?

Berserk

Uśmiechnął się kącikiem ust i polizał jej czoło
- Moge lecz nie chce. Nie czesto wpada mi w rece tak piejna sztuka jak ty-
Mowil patrzac jej prosto w oczy

Yumi Mizuno

*Widac bylo lekkie zdenerwowanie dziewczyny* Prosze sie wyrażać! *krzyknęła*Puść mnie *zaczęła mu sie wyrywać*