Sala Tronowa

Naraku

Wielka sala zakryta mrokiem gdzie jedyne miejsce na które pada czerwone światło to wielki tron na którym najczęściej siedzi Naraku.
W tej oto sali nie działa żadna dobra magia ani magiczne przedmioty. Potwory tracą zmysły a istoty o nieskazitelnie czystym sercu słabną.

Na owym tronie siedział znużony Naraku i zasnął.
(jak ktoś wpadnie na piwko niech pisze

)

Naraku

Wstał i poszedł przed siebie z uśmiechem na ustach

Alth

Gdy tylko władca nieoczekiwanie zniknął w sali, tuż przy tronie pojawił się nieznajomy, odziany w czarną pelerynę i kaptur. Wyszeptał kilka słów po czym równie nieoczekiwanie zniknął aby nikt nie zdołał go zauważyć.

Naraku

Naraku wszedł do swojej komnaty wolnym krokiem po czym usiadł na fotelu czekając az ktoś sie zjawi.

Alth

~Głośne i twarde stukanie zdało się słyszę zza dzwi komnaty, w której przebywał Naraku. Bez pozwolenia i mimo zatrzymywania przez straż do pomieszczenia bez trudu wszedł mężczyzna, ten sam co wcześniej bez wiedzy Pana zamczyska przebywał w owej komnacie.~ Khy, Khy. ~ Zachrząknął ~

Naraku

Demon podniósł wzrok na śmiałka
- kim że ty jesteś?-
Powiedział spokojnie i zimno obserwując bacznie jego poczynania

Alth

Powinieneś mnie pamiętać mój Panie, i nie przyglądaj mi się aż tak gdyż możesz stracić te swe cenne oczy... ~ Szyderczo rzekł do władcy ~

Naraku

Naraku ziewnął i wyciągnął dłoń przed siebie. Wtem wielka siła przygniotła młodzieńca do ściany
- za takie zuchwalstw płaci się karą śmierci- powiedział surowo- chcesz zginąć?

Alth

~ Przybysz momentalnie odleciał od ściany. Uśmiechnął się szyderczo i rzekł: ~ Nie bądź taki pewny siebie mój drogi. Wkrótce się spotkamy... Hahaha... ~ Roześmiał się jeszcze głośniej po czym ulotnił się z komnaty zostawiając po sobie tylko mały, złoty sygnet. ~

Naraku

Naraku w ogóle nie zareagował tylko odwrócił głowę po czym uśmiechną sie złośliwie.
I czekał aż coś sie stanie.

Alvaros

Alvaros powoli wszedł przez otwarte drzwi Sali tronowej, jego obojętne spojrzenie kierowało się w stronę króla, pewnymi małymi krokami zbliżał się do niego

Naraku

Król podniósł zmęczona głowę i popatrzył na Alvarosa zimnym i obojętnym spojrzeniem
- Czekałem tutaj na ciebie-
Powiedział donośnie i uśmiechnął sie lekko z przekąsem.

Alvaros

wiem – powiedział chłodnie, zatrzymał się i założył rękę o rękę, stał piętnaście metrów od tronu

Naraku

- zatem oczekuje wyjaśnień-
Powiedział podkładając rękę pod głowe
- wyjaśnij swoje postępowanie -

Alvaros

w związku – powiedział nienawistnie, patrząc w oczy królowi jego spojrzenie było chłodne i pełne nienawiści

Naraku

- w związku z uwolnieniem tak cennego zakładnika jakim była moja bratanica. -
Powiedział lekko znudzony przyglądając sie z uwaga Alvarosowi

Alvaros

Uśmiechnął się kącikiem ust – jesteś nudny – powiedział a jego wzrok zaczął zmieniać się w fanatyczne spojrzenie demona żądnego krwi

Naraku

Uśmiechną sie kącikiem ust po czym niewiarygodnie wielka siła przygwoździła Alvarosa do ziemi. Zdawało sie że tam gdzie stał ów człek grawitacja była milion razy większa niż przeciętnie.
- Alvarosie.-
Powiedział z lekką nutą rezygnacji w głosie.
- spiskowanie przeciw mnie. Uwolnienie mojej przyszłej żony, a teraz to -
Król wstał z tronu i spokojnym lecz wolnym krokiem podszedł do Alvarosa który leżał przyciśnięty do ziemi.
- wiesz dobrze ze mogę cię zabić -
szepnął mu do ucha.

Alvaros

Alvaros uśmiechnął się, po czym popękał i rozsypał się po całej komnacie, jako piasek oczywiście, po chwili w całej komnacie było pięćdziesięciu Alvarosów rozmieszczonych wszędzie kilku stało na filarach a kilku nawet na suficie po chwili wzrok wszystkich przeniósł się na króla – i stracisz przepustkę do zwycięstwa – odpowiedzieli wszyscy na raz

Naraku

Przechylił głowe w bok
- Jak mniemam prawdziwego ciebie tutaj nie ma -
Westchnął i rozejrzał sie
- Walka toczyła sie i będzie sie toczyć. Przeklęci zwycięża z tobą czy bez ciebie. Lecz plugawego zdrajcy nie mam zamiaru utrzymywać przy życiu. -
Uśmiechnął sie złowieszczo
- Ty naprawdę chyba chcesz zginąć. -