Stare drzewo

Inutasha

Najstarsze drzewo w całym Unitas. Żyje w nim duch który pamięta wszystko i wie wszystko. Jednak lubi psocić i żartować z przybyszy.

Inutasha przybył pod to drzewo wpatrywał sie w nie długo po czym westchną.

Rei

Na jednym z korzeni drzewa siedziała dziewczyna. Ciągle wpatrywała się w konar jakby czegoś szukała a raczej czekała. Na odpowiedź? Sama nie wiedziała czego chce od tego drzewa. W oczach miała pustkę która mogła równać się z pustką czarnej dziury.

Inutasha

Podniósł głowę. Najwyraźniej coś usłyszał wewnątrz duszy. Na jego twarzy pojawił się uśmiech i zniknął

Rei

Nagle mała dziewczyna biegła wokół Rei ale ona nie zwracała na nią uwagi.
- No chodź wreszcie!
Powiedziała zadowolona dziewczyna ale jak zwykle nie dostała odpowiedzi. Rei bez słowa wstała ciągle gapiąc się na konar drzewa.
- I tak ci nie odpowie.
Powiedziała wrednie mała i pobiegła w jakimś kierunku. W tą samą stronę poszła Rei jak zwykle z kamienną twarzą.

Yumi Mizuno

*Szła wolnym krokiem po jednym z konarów drzewa po czym usiadła i położyła głowe koło kory* Niech to wszystkie demony pochłoną *burkneła niezadowolona pod nosem zdejmując opaskę z oczu* Prawie nic nie podsłuchałam.

Naraku

Pojawił się za nią w swojej zbroi z kości smoka
- Yumi. -
Szepnął schylając się nisko i przyglądając sie jej włosom z tyłu.

Yumi Mizuno

*Nie odwracała się*Czego chcesz*szepnęła zimnym głosem*

Naraku

Usiadł obok niej i westchnął,
- Porozmawiać. -
Popatrzył na nią i odgarnął jej włosy tak aby widzieć jej ramiona i twarz.
- Jesteś piękna. Zupełnie jak twa matka -
W jego głosach słychać było nutę ironii.
- Powiesz mi dlaczego nas szpiegowałaś?-

Yumi Mizuno

*zamknęła oczay*To nie twój inters wuju. *burknęła*

Naraku

Przytulił ją tak że schował swoją twarz w jej włosach.
- Tak bardzo chciał bym mieć Cię tylko dla siebie. Lecz wiem że ty wolała byś zginąć niż mi siebie dać. A siła cię nie wezmę -
Szeptał jej do ucha.
- Dołącz do mnie Yumi. Tylko tobie mogę ufać. Tylko Tobie mogę wierzyć. Tylko Ty jesteś przy mnie zawsze i wszędzie. Yumi. Dołącz do mnie.-
Mówił przekonująco a zarazem ze spokojem w głosie

Yumi Mizuno

*zamknęła oczy* Nie dołączę do ciebie. Nigdy mnie nie zmusisz do tego. Dobrze o tym wiesz. Jestem lojalna Azarah *mówiła surowo tak jak gdyby odmawiała jakąś regułkę*

Naraku

Nagle zza konara wyleciała mała osa która użądliła dziewczynę w udo
- To nie prośba moja droga. To rozkaz- szepnął jej do ucha po czym polizał ją w szyje a dłonie jeszcze mocniej zacisnął.
Owa osa była hipnotyzująca. Dziewczyna zatraciła się. Uwierzyła w to ze kocha Naraku i że walczy po stronie przeklętych ziem. Zapomniała też o wszystkich dobrych rzeczach jakie ją spotkały tam, a pamiętała tylko złe.

Yumi Mizuno

*Oczy zmeiniły się jej na puste i bez wyrazu a usta stały sie smutne. Po policzku zdarzyła spłynąc jej ostatnia łza świadczaca o tym ze wie co sie stało*Panie mój*szepnęła i odwróciła się*spelnie każde twoje życzenie *przyłożyła zimne dłonie do jego policzków po czym delikatnie pocałowała go w usta* zrobie wszystko co bedziesz chciał *dodała po chwili wpatrując sie w jego oczy ciągle mając smutny wyraz twarzy*

Naraku

- Silna jesteś. Mimika twarzy pozostała -
Powiedział z uśmiechem na ustach ocierając jej łzę.
- Wracajmy do zamku- Po tych słowach rozpłynęli sie w powietrzu.

Rei

Do drzewa podeszła Rei i coś zaczęła mamrotać pod nosem. Nagle drzewo się odezwało a raczej to był dziwny jęk. Drzewo to zawsze lubiło robić różne psikusy, teraz mu się wzięło na "śpiewanie". Dziewczyna westchnęła ciężko i już chciała sobie iść.
- Czekaj.
Powiedział donośny głos. To był duch tego drzewa. Rei odwróciła się i spojrzała na jego konar. Przez jakiś czas słuchała tego co drzewo ma do powiedzenia. Jak zwykle miała spokojny wyraz twarzy. Gdy drzewo powiedziało swoje, dziewczyna wstała i poszła.
<z tematu>

Sirion

Powolnym krokiem podszedł do drzewa i spojrzał na niebo. Nagle uderzyła go w głowę gałąź. A potem spadła na niego chmara liści.
- Niech to... - odbiegł od drzewa otrzepując się z liści. - Zawsze mam pecha...

Livi

- Ono zawsze takie jest, nie przejmuj się.. -powiedziała ,zeskakując z gałęzi drzewa.- Złośliwe jak cholera... - dodala, opierając dłoń na biodrze.

Sirion

- Serio? - Strzepał liść z ramienia - Przynajmniej nie tylko ja jestem jego ofiarą...

Livi

- Nie ty jeden i nie ostatni jak znam życie. - mruknęła,podskakując przed gałęzią. - Dobra,dobra przepraszam!- krzyknęla w strone drzewa,robiąc kolejny unik przed gałężią.

Sirion

- Ciekawe czemu takie jest... Nudzę sie tak, że chyba umrę. Jakieś pomysły na zabicie czasu? - Wziął jakiś spory kamyk i cisną nim w drzewo.