Niewielkie ruiny gdzieś na pustkowiu.

Alvaros

[link widoczny dla zalogowanych]

Niewielkie ruiny gdzieś na pustkowiu, znajdują się tu zgliszcza trzech budynków, świątyni (prawy górny róg) są doszczętnie zniszczone po wejściu jakimś oknem możemy zobaczyć piasek i kilka wystających ławek wszystko, co cenne zostało już zrabowane, pod świątynią mieści się niewielki budynek najprawdopodobniej mieszkanie gościnne bądź służby, ten budynek nie jest w takim ciężkim stanie jak mogłoby się wydawać do budynku prowadzi zwalona ściana, lecz w środku są swa osobne niewielkie pokoje (3/4 osobowe) w dobrym stanie, na ich wyposażeniu są jakieś przegnite dwa łóżka, stolik oraz cztery krzesła, teraz budynek służy jako schronienie przed burzą piaskową bądź jako chwilowy obóz łotrów.
Trzecim budynkiem jest mały pałacyk dwa piętra plus dwu poziomowe piwnice. pokoje na pierwszym piętrze w miarę się zachowały piwnice też chodź większość podziemnych komnat i lochów jest porośnięta grzybem który wytwarza trujące opary (pierwsze zetknięcie wywołuje silne halucynacje, pięć minut wdychania powoduje śmierć), drugie piętro jest w troszkę gorszym stanie, wszystkie pomieszczenia są doszczętnie puste, poza piaskiem nie ma tam nic.

Alvaros

Po długiej wędrówce Alvaros postanowił zrobić sobie przerwę, zatrzymał się kilka metrów od ruin pałacu, po kilkunastu minutach gapienia się w niebo w skupieniu, przerwały dwa skorpiony wyłaniające się z piasku. Chłopak zerwał się na nogi - no pięknie jeszcze tego brakowało – powiedział obojętnie, po czym wyciągnął dwa Kunai po jednym do ręki, skupi się, po czym wyskoczył na do góry na ponad dziesięć metrów i rzucił w wrogów bronią, idealnie przebił punkty zbiegu układu nerwowego pozbawiając życia skorpionów po tym wyskoczył na dach ruin gdzie się położył, kwas, który wyciekł z bestii stopił jego broń.

Artur

Po krótkiej chwili zapach jadu rozniósł się po okolicy a pod ruinami pojawiło się skorpionów wiele więcej skorpionów, Artur w bitewnym szale zeskoczył z jakieś górki prosto na skorpiona szybkim cięciem przeciął go na dwie połowy, po tym zeskoczył z niego, jeden ze skorpionów uderzył go szczypcami boleśnie upadł na piasek, uśmiechnął się i zawołał – Boże mój patrz na mnie patrz jak ci służę! – Po tym dumnie wstał i machając przed sobą mieczem pociął szczypce potwora po tym kocioł mu twarz i poleciał w stronę trzeciego potwora, którego przebił w kilku miejscach po tym spojrzał na górę budynki i zawołał do chłopca – młody naważyłeś piwa! – Przerwał na chwilę, po czym dodał uśmiechając się szerzej – twoje piwo, ale nie obrazisz się jak się troszkę napije, co nie? – Zapytał krzycząc.

Yumi Mizuno

*Dziewczyna to wszystko obserwowała z dość dalekiej odległości po czym podniosła opaskę z oczu i zawiązała ją na czole. Podeszła do mężczyzn w milczeniu i skupieniu zaczęła sie rozglądać. Z piasku wyłonił się wielki skorpion który zaczął powoli iść w stronę dziewczyny. Ta rzuciła w niego jednym z swoich mieczy na łańcuchu i przeszyła ciało gada dwa razy na wylot (gdyż miecz wraca jak bumerang). Wielkie ciało skorpiona padło na ziemie. Przez chwile jeszcze trochę sie ruszało lecz potem przestało* Potępiony *szepnęła patrząc kątem oka na Alvarosa*

Alvaros

Wojownicy Azarah – powiedział bez uczuciowo, po czym wstał, – czego tu chcecie? – Zawołał, baczenie obserwując wszystko z dachu pałacu.

Artur

czyż być nie był po stronie Azarah młodzieńcze? – Zawołał zapytawszy, ścisnął mocniej rączkę mieczu – jesteś potępionym – gniewnie zawołał biegnąc w stronę budynku po drodze zabijając dwa skorpiony

Yumi Mizuno

*lekko skinęła w dół głową* ja tu tylko stoję *szepnęła zimno i popatrzyła na towarzysza* nie musimy się przed toba tłumaczyć

Alvaros

Szybkimi ruchami dłoni pokazał kilka pieczęci, po czym piasek wzniósł się w górę opadając na skorpiony, które po tym już nie wyszły po za, trzema które wyleciały w małych kawałkach na wojownika – wiec stąd idźcie śmiecie – powiedział nienawistnie.

Yumi Mizuno

*w kąciku jej ust pojawił sie złośliwy uśmiech* mam słuchać kogoś tak żałosnego jak ty? *mówiła ciągle pół głosem* mylisz się. *powiedziała i usiadła na piasku* mam prawo być gdzie chce i kiedy chce *podniosłą głowe patrząc złowieszczymi oczami w stronę mężczyzny*

Alvaros

Alvaros poszedł do krawędzi, po czym szybko rzucił w stronę dziewczyny dwadzieścia Makibishi, po tym przełamał kilka pieczęci i powiedział – jutsu piaskowej trumny – piasek oblepił wojownika zostawiając na powierzchni tylko głowę – sam się nie uwolnisz chłopczyku

Yumi Mizuno

*odskoczyła na bok* atakujesz? *zdziwiła sie lekko* potężny z ciebie wojownik *kiwnęła głową i ziewnęła* Artur, dasz sobie radę? *popatrzyła na niego*

Artur

Pomocy! – Zawołał Artur splatany piaskiem, z którego nie mógł się wydostać, - niech mi księżniczka pomoże! – Zawołał głośniej

Yumi Mizuno

*westchnęła i zeskoczyła na dół do trumny* rany ... *szepnęła z lekką ironią w głowie* Xar azin! *krzyknęła a jej miecze zaczęły emitować zielone światło i rzuciła nimi w piasek który sie rozsypał a Arturowi nic nie było* żyjesz?

Alvaros

Alvaros przełamał kilka pieczęci, po czym zawołał – piaskowe klony jutsu – po tym koło dziewczyny z piasku wyszło sześć idealnych replik Alvarosa i zaatakowały ją kunai. kila sekund później koło wojownika wyrosły cztery i tka samo jak dziewczynę zaatakowały go kunai
(kolony nie znikają po jednym ciosie, dopiero, gdy czakra ze skupienia się twórcy zostanie zakłócona)

Yumi Mizuno

*zaczęła robić salta w tył by unikać kunai. Lecz jeden z nich trafił ją w kolano i poturlała się po piasku. Wyjęła ostrze z rany wstała a krew spływała jej po nodze*dobry jesteś. Ale chowasz sie za klonami? *zdziwiła sie lekko po czym wyjęła z pochwy katanę* mam sie z nimi zabawić? *szepnęła po czym podbiegła do klonów i zaczęła przeszywać je raz po raz mieczem*

Artur

Wasz uniżony sługa moja pani wam pomoże – zawołał rozcinając klony swoim mieczem w drobny piach!

Alvaros

Nie mam ochoty walczyć ze śmieciami takimi jak wy – powiedział obojętnie, po czym przełamał kolejne pieczęci – piaskowe tornado – piasek pod stopami wrogów wzbiło się w powietrze gwałtownie okręcając jak by to była trąba powietrzna, gdy ustało wrogowie polecieli z kilkudziesięciu metrów na ziemię…

Yumi Mizuno

*dziewczyna zeskoczyła na ręce i położyła sie wygodnie na ziemi* jesteś zabawny wiesz? *przyjrzała mu się* a walczyć w ręcz potrafisz? *zaśmiała sie lekko ironicznie po czym rzuciła w niego Omniximem który zaczął śledzić jego ruchy* (miecz dopadnie wroga bez znaczenia czy on będzie uciekał czy nie. Gdzie sie znajdzie Omnixim i tak go zrani*

Alvaros

Piasek z gurdy (to, co postać ma na plecach) wzniósł się w niebo, po czym stworzył grubą i solidną osłonę (tak jak to w podpisie mam technika piaskowej osłony) broń w prawdzie przebiła się przez nią, ale nie wystarczająco by zranić ninje.

Artur

Wojownik twardo opadł na ziemie, po czym wstał i podbiegł do ściany budynku na górze na krawędzi stał Alvaros – Panie mój patrz na to! Daj mi siłę! – Zawołał, po czym zaczął ciąć ścianę, która w od razu się zawaliła