Niewielkie ruiny gdzieś na pustkowiu.

Akira

- Akira... -odparła odwracając głowę w jego stronę. Wyraz twarzy miała zadumany i lekko zgubiony oraz zbity z tropu. Oczy spokojne aczkolwiek chłodne. (coś jak na Avku xD ). - A przecież jestem sługą waszego wroga....

Alvaros

nie jesteś zagrożeniem dla nas – powiedział spokojnie wyciągając zwoje z tylniej kieszeni, podszedł do Orochimaru i wręczył mu te zwoje

Orochimaru

Orochimaru – ukłonił się, po czym zabrał od Alvarosa zwoje rozwinął jeden z nich i zaczął przeglądać – coś ci dolega? – zapytał dziewczynę zerkając na nią

Akira

- Nie.. nic. - odparła odwracając się przodem do nich.- Fakt nie jestem zagrożeniem. Jestem słaba...jedynie mam wspaniałą kondycję i zwinność. W unikach owszem..dobra ale w walce.. - odparła Alvarosowi zaciskając pięść.

Orochimaru

To da się zmienić – powiedział Orochimaru z dziwnym błyskiem w swych wężowych oczach i lekkim uśmieszkiem

Akira

- Co masz na myśli..? - spojrzała na niego, lekko zdziwionym wzrokiem. Machnęła ogonem a jedno ucho przekrzywiła.

Orochimaru

To, że ciężka pracą i treningiem można było by poprawić twoje umiejętności bojowe – powiedział robiąc kilka kroków w stronę dziewczyny

Akira

Spojrzała mu ze zdziwieniem w oczy. Na ustach również widniało zaskoczenie. - Ale... Naraku.. on.. nie byłby zachwycony...

Orochimaru

Ja jestem neutralny, Alvaros jest niby po ich stronie a pomoglibyśmy ci stać się silniejszą czy to coś złego? – Powiedział kusząco

Akira

Spuściła lekko wzrok i przygryzła wargę. Owszem, chciała byś silniejsza... dużo silniejsza. Ale z drugiej strony...

Alvaros

Alvaros w milczeniu przyglądał się zajście, po chwili wtrącił swoje trzy miedziaki pytaniem kierowanym do Orochimaru – myślisz, że mamy czas?

Orochimaru

no tak – odpowiedział gwałtownie odwracając wzrok na chłopaka – na razie stoimy w miejscu

Akira

- A co...A co chcielibyście w zamian..? -zapytała wiedząc ,że niczego nie ma za darmo.

Alvaros

Niczego – powiedział oschle patrząc na dziewczynę, po odwrócił się do nich plecami i usiadł jego, wzrok przeniósł na niebo pełne gwiazd

Orochimaru

nic to chyba dobra cena co nie? – zapytał zakładając ręce na plecami

Akira

- Dobrze... - odparła cicho, siadając obok niego. - będziesz tak stał?-zapytała spokojnie, spoglądając na Orochimaru. Po chwili jej wzrok również utkwił w niebie pełnym gwiazd.

Orochimaru

Orochimaru przeszedł na odległość siedmiu metrów za dziewczynę, cicho wyciągną kunai, po czym rzucił nim w dziewczynę celując jej w miejsce gdzie znajduje się serce – zobaczymy, co ty na to – wyszeptał

Akira

Ruszyła uchem, po czym momentalnie odskoczyła, robiąc przewrót w powietrzu. W unikach była doskonała. Kocia zwinność oraz czujność nie raz ratowały jej życie. Upadła na cztery kończyny, jak kot. Wyostrzyła wzrok na Orochimaru. Oczy, będące teraz identyczne jak u kota śledziły każdy jego ruch. Ogon wisiał nieruchomo w powietrzu. Uszy miała wyprostowane a sierść na nich najeżoną. Milczała, czekając na kolejny ruch. Paznokcie u rąk wydłużyły się jej.

Orochimaru

Oki – powiedział, po czym szybko przełamał kilka pieczęci – cieniste klon jutsu – zawołał a koło niego pojawiło się jeszcze dziewiętnastu takich jak on, wszyscy się uśmiechnęli, szybko wyciągnęli kunai i rzucili w różne miejsca koło dziewczyny po tym jeszcze dwa razy, – co ty na to? – Zawołali pytająco

Akira

Robiła uniki odskakując niczym dziki kot, jednak jedno z Kunai trafiło rozdzierając jej ramie. Syknęła, po czym z kocią prędkością , na czterech kończynach ruszyła w prawo. Długie paznokcie, zawierające jakąś truciznę rozcinały klony. Nos podpowiadał jej,który to Orochimaru. Chwile a nawet parę chwil zajęło jej znalezienie go. Gdy to zrobiła, przyłożyła pazury do jego gardła,stojąc parę centymetrów od niego.