Sala Tronowa

Alvaros

jestem prawdziwy – powiedzieli razem – jak to zdrajcę – rzekli po chwili – twój wzrok nie widzi ukrytego, twoje zmysły są zbyt upite by działać poprawnie, we wojska słabe jak wróg z którym chcesz walczyć – w losowej kolejności mówili po słowie

Naraku

- W tej chwili pijany nie jestem.-
rzekł donośnie i z dumną
- Skoro ty jesteś sobą w tylu formach-
Mówił patrząc na każdego z osobna
- współczuje twojej nałożnicy skoro wszyscy będziecie chcieli się zaspokoić-
Po tych słowach uśmiechnął sie złośliwie
- Wojska są słabe. Lecz silniejsze od wojsk wroga - wzruszył ramionami
- Zdrajce dlatego iż aż tak bardzo naruszasz moją cierpliwość. Nikt cie nie nauczył jak sie zwraca do kogoś silniejszego od ciebie?

Alvaros

Mówię tylko prawdę – powiedział kilku Alvarosów wtopiło się piasek łączący wszystkich – i zamierzasz? – rzekł ten który stał kilka metrów przed królem po jego dłoni zaczął przesuwać się piasek

Naraku

Mlasną i popatrzył na mówcę.
- Jak moja cierpliwość do ciebie sie skończy Alvarosie. Na pewno -
Po tych słowach sie uśmiechnął.
- Lecz nie zapomnij o tym kto jest twoim panem! Nie wolno ci robić tego czego ja nie będę chciał. -
Spiorunował go żadnym krwi wzrokiem.

Alvaros

wszyscy zamienili się tak jakby w żyły i powoli zmierzali do jednego punktu z którego wyszedł Alvaros – na razie nic nie chcesz – powiedział kpiąco zakładając sobie ręce pod pachami – tak naprawdę nie masz nic, po za tobą tylko ja jestem w stanie ci pomóc

Akira

Weszła do sali , machając spokojnie ogonem. Różowa wstążka połyskiwała delikatnie. Opanowane oraz lodowate oczy dziewczyny utkwione były w Naraku. Podeszła, po czym skłoniła się lekko.- Panie..- odwróciła twarz w stronę Alvarosa, skinając głową na powitanie. Jedno ucho przechyliła na bok, przenosząc wzrok gdzieś przed siebie.

Naraku

- Alvarosie.-
Zaczął z lekkim żalem w głosie
- Ty chyba naprawdę chcesz zginąć. -
Zamknął oczy a z sali wyszły miliardy pszczół i os które powoli zaczęły przybliżać się do Alvarosa.
- Masz jeszcze szanse. Zamknij usta i jak grzeczny chłopiec przeproś, a daruje ci życie. Jak nie. To będę szukał innego dowódcy mych wojsk -
Wzruszył ramionami.

Yumi Mizuno

*Dziewczyna podkradła się do drzwi tak by jej nikt nie zobaczył. Nasłuchiwała co sie dzieje w teym "świecie"*Zobaczmy*szepnęłą pod nosem zerkajac do sali*

Alvaros

witaj Akira – powiedział po chwili dodając – żegnaj – po tym odwrócił się i powoli zaczął kroczyć w stronę wyjścia, piasek pulsował w powietrzu koło chłopaka – idę po zwycięstwo – wyszeptał

Akira

- Mamy szpiega... -szepnęła cicho, ruszając nosem. Po chwili z kocią szybkością wszyła z sali i znalazła się za Yumi, przykładając jej miecz do gardła. Zimna stal znajdowała się przy samej skórze.- Ładnie to tak szpiegować?

Naraku

- witaj piękna - szepnął po czym osy rozwiały się w powietrzu
- Mam nadzieje Alvarosie iż następnym razem będziesz milszy. I załatw tego szpiega pod drzwiami -
Dodał.

Yumi Mizuno

*dziewczyna kopnęła kocią damę w łydkę po czym zgrabnie odskoczyła robiąc salta w tył*No pieknie to musze jeszcze pocwiczyć *uśmeichnęła sie patrząc na Naraku*witaj wujaszku. *po tych słwoach wyskoczyła przez okno i zniknęła <z tematu>

Alvaros

nie mam zamiaru – powiedział po czym wyszedł za drzwi gdzie zniknął w cieniu

Naraku

- Oj Alvarosie marny twój los -
Pokręcił zrezygnowany głowa i popatrzył na kocia dame
- co cię tu sprowadza piękna?

Akira

Przeklnęła pod nosem. Przeniosła spojrzenie na Naraku. Podeszła do jego tronu i ze spokojem spojrzała prosto w jego oczy.- Potrzebna Ci jestem czy mogę iść? Nic Panie....przyszłam się upewnić, iż nie potrzebna Ci moja pomoc. A Alvaros.. cóż.. wróci. Daj mu szanse, to silny wojownik.

Naraku

Pogładził ją palcem po ustach i uśmiechnął się.
- Jak i ty piękna nie chcesz stracić życia nie stawiaj sie za tym zuchwałym tchórzem -
Powiedział ze spokojem i popatrzył jej głęboko w oczy.
- Potrzebna. Jesteś. Dotrzymaj mi towarzystwa - szepnął jej do ucha po czym polizał je.

Akira

- Gdyby był tchórzem Panie, nie stawiałby Ci się...ależ oczywiście zrobił błąd..i to ogromny. Chociaż jego moc jest dość spora...-odparła cicho,patrząc mu ze spokojem w oczy. Odsunęła się i stanęła za nim. Jej usta zbliżyły się do jego ucha.- A nie można by jakoś...go wykorzystać? -zapytała szeptem słodko, po czym przejechała językiem po jego szyi.

Naraku

Uśmiechnął sie.
-Nikt mną nie będzie manipulował zwłaszcza ktoś tak piękny jak ty
Ma ostatnią szanse. Jak sprawdzi sie. Przeżyje, lecz jak nie. Szukam innego dowódcy.-
Odepchnął ją od siebie tak że upadła na podłogę.
- Możesz odejść-
Popatrzył na nią surowo

Akira

Zaśmiała się tylko. Coś zabłysło w jej oczach, teraz całkiem były kocie.. - Oczywiście. -Odparła ze słodkim jadem w głosie . Wstała i ukłoniła się lekko, po czym wyszła, machając ze spokojem ogonem.

Naraku

Zamknął oczy.
- wyhodowałem dwie żmije -
Szepnął.
- Ciekawe czy.... -
W jego oczach pojawił się złowrogi błysk po czym zniknął.