Historia

Yumi Mizuno

Kiedy ziemia już była ziemią lecz ludzie żyli w jaskiniach Bogini Gaja postanowiła stworzyć nad ludzi.

Istoty obdarzone darami, mocami. Miały one chronić ludzi.
Przez wieki żyły obok nich opiekując sie nimi i będąc bohaterami wielu mitów.
Lecz ludzie zaczęli bać sie tego co nieznane i nowe. Zaczęły sie pojawiać nowe wiary a istoty nadprzyrodzone zostały zabijane w imię nowej wiary, bądź dawane do ulicznych domów gdzie były pokazywane jako wybryki natury.

Gaja nie chcąc aby istoty tak czyste jak ona zostały zbrukane krwią, zemstą i tymi uczuciami które nie były w ich naturze. Kazała sie im zebrać do jednego miejsca. Niedostępnego dla ludzkich rąk.
Tam owe istoty miały odzyskać spokój. I poczekać, aż ludzka rasa albo zniknie z powierzchni ziemi, albo wreszcie dojrzeje do tego aby żyły wśród niej istoty inne niż rasa ludzka.
Przedstawicieli każdego ludzkiego kraju Gaja zabrała wraz z magicznymi istotami, by ich potomkowie na nowo zasiedlili ziemię.

Istoty podzieliły sie na dwa fronty, te które miały czekać aż ludzie 'dojrzeją' do poznania na nowo ich oraz te które a pomocą swych darów miały pokonać ludzki szczep i objąć w ręce całą planetę.
Ostatecznie każda z nacji wyznaczyła za swojego wodza najpotężniejszego z wojowników.
Cała ziemia zwana przez jej mieszkańców Unitas zaczęła sie burzyć. Ludzie zaczęli przechodzić na różne strony.
Gaja wiedziała że serca ich zostały skażone. ... Wezwała wiec przywódców.
"Szlachetny Ilubaso oraz ty czcigodny Dante. Połączcie siły i znajdźcie wspólny cel."
Powiedziała drżącym głosem w sali pełnej wielokolorowych kryształów. Władcy tylko popatrzyli na siebie a Gaja dalej mówiła
"Ludzie nie są źli, są tylko głupi." szepnęła a w oczach miała łzy" wy tacy macie nie być. Walka to nie rozwiązanie" mówiła dalej stojąc tyłem do mężczyzn.
"Gaju moja pani. Cóż mamy uczynić? " powiedział Ilubaso
"czekać" szepnęła Gaja.
W głowie Dantego kłębiły sie myśli. Milczał on i stał z zaciśniętymi pięściami a w srebrnych oczach widać było burzący sie gniew.
"Czekać? Na co? Minąć mogą wieki!" krzyknął Dante i chwycił za miecz po czym przeszył na wylot ciało Ilubaso.
Jeszcze żywe ciało Elfa padło na ziemie a demon Dante wyjął z jego ciała swoje oręże po czym zlizał z niego krew "Chce więcej. A zwłaszcza krwi ludzkiej!" krzyknął po czym złapał za ramię Gaje i odwrócił ją twarzą do siebie "Chce mieć godnego siebie dziedzica Gaju, a ty mi w tym pomożesz"
Z komnaty słychać tylko było długi krzyk kobiety który umilkł.

Od tego zdarzenia minął rok.
Honor Bogini został splamiony czymś co sama stworzyła. Tak samo jej benkard na nic sie je nie przydał. Klęczała tak z świeżo powitym niemowlęciem jeszcze we krwi przed wielkim białym kryształem
"Cóż to za świat. Co żem uczyniła" powiedziała po czym pochyliła głowe na śpiące niemowlę. "Syn demona. Syn bogini" szeptała do siebie. Dante nie żył już od pół roku ale jego dziecię pozostało.
Istoty magiczne nie wybrały jeszcze swoich nowych władców. Wtem Gaja poczuła ból. Po którym powiła kolejne dziecię.
Różniły sie one kolorem włosów i oczami. Pierwsze miało czarne jak noc włosy oraz czerwone oczy. Na piersi miało one bliznę. Tak młode ciało a już naznaczone. Jego brat młodszy miał białe jak śnieg włosy i żółte oczy.
Chłopcy dorastali bez matki. Każdego z nich przygarnęły dwie z walczących stron które wybrały ich na swoich przywódców.

Tak oto ziemie Unitas który miał być rajem. Dla istot magicznych stał sie nie lepszy niż reszta ziemi.
Cała wyspa podzieliła sie na dwa widoczne fronty.
Azarah pod wodzą Inuyaoshiego - białowłosego syna Gaji
Przeklęte Ziemie - pod wodzą Naraku - czarnowłosego demona